Nazwisko i imię:
Mohiła Piotr (1597 † 1 stycznia 1647).
Tytuł:
ΛΙΘОΣ abo kamien z procy prawdy Cerkwie swiętey prawosławnej ruskiey. Na skruszenie fałecznociemney perspektiwy álbo ráczey pászkwilu od Kássianá Sakowiczá, byłego przedtym kiedyś Archimandritę Dubieńskie° Vnita, iákoby o błędách haerezyách, y zábobonách Cerkwie Ruskiey w Vniey nie będącey, ták w Artikułach Wiáry, iáko w Administrowaniu Sákrámentów y inszych obrządkách y ceremoniách znáyduiących się Roku P. 1642 w Krakowie wydanego. Wypuszczony. Przez pokornego Oycá, Evzebia Pimina. Et qui ceciderit super lapidem istum confringetur: super quem verò ceciderit, conteret eum. Matth. 21. Versu 44.
Miejsce i rok wydania:
W Monastyrv Swiętey y Czudotworney Łáwry Pieczárskiey Kijowskiey. Anno Domini 1644.
Opis/komentarz:
w 4ce, k. 8 nlb., s. 424. Na odwr. tytyłu herb Maksymiliana Brzozowskiego Podstolego Wojewodztwa Kijowskiego. a pod nim 16 w. pol. Do str. 209: O Sakramentach. Od s. 210: O modłach nad konającemi. Od str. 219: Na fałszywie wyliczone absurda y quasi nagany godne ceremonie i rzeczy nie podobne do zachowania w grecko-ruskich ustawach napisanych. Odpowiedź. Od str. 383: O pochodzeniu Ducha Św. Od str. 404: O zwierzchności cerkiewnej. Euzebi Pinin (Pobożny Pasterz ?) ma być pseudonimem Mohiły. Galatowski, Cichowski i Kulesza utrzymują, iż sam Mohila napisał odpowiedź te na książkę Epanorthosis przez Kaz. Sakowicza w Krakowie wydaną. Także przyznaje Mohile autorstwo Litosa bezimienny wydawca broszury: Fundamenda y Szturmy. Gołubiew w t. II przeczy, by Mohiła pisał, co najwięcej mogło to być wydane za jego pobudką. Jocher 3056 str. 226 i 499. — Wiszniews. H. lit. VIII 369, 372. — Maciej. Piśm. III 846. Na Litos wyszła odpowiedź p. t. Oskard (1646).
Lokalizacja:
Czartor. — Jagiell. — Krasińs. — Ossol.
Całość:
Mohiła Piotr (1597 † 1 stycznia 1647).
ΛΙΘОΣ abo kamien z procy prawdy Cerkwie swiętey prawosławnej ruskiey. Na skruszenie fałecznociemney perspektiwy álbo ráczey pászkwilu od Kássianá Sakowiczá, byłego przedtym kiedyś Archimandritę Dubieńskie° Vnita, iákoby o błędách haerezyách, y zábobonách Cerkwie Ruskiey w Vniey nie będącey, ták w Artikułach Wiáry, iáko w Administrowaniu Sákrámentów y inszych obrządkách y ceremoniách znáyduiących się Roku P. 1642 w Krakowie wydanego. Wypuszczony. Przez pokornego Oycá, Evzebia Pimina. Et qui ceciderit super lapidem istum confringetur: super quem verò ceciderit, conteret eum. Matth. 21. Versu 44.
W Monastyrv Swiętey y Czudotworney Łáwry Pieczárskiey Kijowskiey. Anno Domini 1644.
w 4ce, k. 8 nlb., s. 424.
Na odwr. tytyłu herb Maksymiliana Brzozowskiego Podstolego Wojewodztwa Kijowskiego. a pod nim 16 w. pol.
Do str. 209: O Sakramentach. Od s. 210: O modłach nad konającemi. Od str. 219: Na fałszywie wyliczone absurda y quasi nagany godne ceremonie i rzeczy nie podobne do zachowania w grecko-ruskich ustawach napisanych. Odpowiedź. Od str. 383: O pochodzeniu Ducha Św. Od str. 404: O zwierzchności cerkiewnej.
Euzebi Pinin (Pobożny Pasterz ?) ma być pseudonimem Mohiły. Galatowski, Cichowski i Kulesza utrzymują, iż sam Mohila napisał odpowiedź te na książkę Epanorthosis przez Kaz. Sakowicza w Krakowie wydaną.
Także przyznaje Mohile autorstwo Litosa bezimienny wydawca broszury: Fundamenda y Szturmy.
Gołubiew w t. II przeczy, by Mohiła pisał, co najwięcej mogło to być wydane za jego pobudką.
Jocher 3056 str. 226 i 499. — Wiszniews. H. lit. VIII 369, 372. — Maciej. Piśm. III 846.
Na Litos wyszła odpowiedź p. t. Oskard (1646).
Czartor. — Jagiell. — Krasińs. — Ossol.