Nazwisko i imię:
Duńczewski Stanisław (ur. 8 maja 1701 r. † 27 września 1767 r.).
Tytuł:
Kalendarz Polski y Ruski Na Rok Panski MDCCXLVI. ... inne wydanie.
Miejsce i rok wydania:
{Zamość, druk. Jana Kantego, b. r. 1745/1746.}
Opis/komentarz:
folio, 28 arkuszy.
Dedykacja Joz. Wandal. Mniszchowi kasztel. krak. Obejmuje po kalendarzu: Prognostyk astrologiczny, przez siedem lat następujących opisany. Co miesiąc prognostyk wierszowany przydłuższy np. Sierpnia: Sierpień iasny y pogodny Dla win iest bardzo wygodny. Około Wawrzeńca święta Y w dzień, gdy Marya wzięta W Niebo: iasny czas wesoły, Dość wina daie na stoły. Bartłomieia cały Wrzesień Naśladuie z nim Jesień. Gdy xiężyc w pannie a grzmoty, Pięćdziesiąt dni pluszczą słoty. Na koniec Sierpnia w śnieg gory Okryte; iesień bez chmury, Ciepła pogodna y miła, Bóg day taka zawsze była. Tu dziki wieprz w zbożu tyie, Oglądaiąc krescencye, Y grochu nie minie czasem, Jeśliś go zasiał pod lasem. Nuż gdy chłopcy weń przewiedzą, Na niwecz iego obiedzą. Bo iak się ten robak wkradnie Toć y nasienie przepadnie, Skoro w kopach stoi zboże, Iuż przepiórki łapać może. Dobry to ptaszek choć mały, Lecz indyk lepszy z migdały. Może też tu z charty w pole, Kiedy iuż są gołe role. Dobry zaiąc szpikowany Zda się na stół między Pany. — Kończy prognostyk generalny z wierszami, Sukcessa prowincyi i Figura do nakręcania zegarów.
Tegoż kalendarza inna edycya ogarnia po kalendarzu, zamiast prognostyku, od Arkusza F: Kalendarz Swiętych i Swiątobliwych polskich przez 12 miesięcy na codzień. (Tu podał źródła niekiedy dziś nie znane). Cenzurę podpisał Trembiński. — Kończy: Prognostyk generalny na r. 1746. z wierszami i Figura do zegarów. Dedykacya taż sama. — Ten kalendarz ma. 28 arkuszy.
Lokalizacja:
Jagiell. — Ossol.
Całość:
Duńczewski Stanisław (ur. 8 maja 1701 r. † 27 września 1767 r.).
Kalendarz Polski y Ruski Na Rok Panski MDCCXLVI. ... inne wydanie.
{Zamość, druk. Jana Kantego, b. r. 1745/1746.}
folio, 28 arkuszy.
Dedykacja Joz. Wandal. Mniszchowi kasztel. krak. Obejmuje po kalendarzu: Prognostyk astrologiczny, przez siedem lat następujących opisany. Co miesiąc prognostyk wierszowany przydłuższy np. Sierpnia: Sierpień iasny y pogodny Dla win iest bardzo wygodny. Około Wawrzeńca święta Y w dzień, gdy Marya wzięta W Niebo: iasny czas wesoły, Dość wina daie na stoły. Bartłomieia cały Wrzesień Naśladuie z nim Jesień. Gdy xiężyc w pannie a grzmoty, Pięćdziesiąt dni pluszczą słoty. Na koniec Sierpnia w śnieg gory Okryte; iesień bez chmury, Ciepła pogodna y miła, Bóg day taka zawsze była. Tu dziki wieprz w zbożu tyie, Oglądaiąc krescencye, Y grochu nie minie czasem, Jeśliś go zasiał pod lasem. Nuż gdy chłopcy weń przewiedzą, Na niwecz iego obiedzą. Bo iak się ten robak wkradnie Toć y nasienie przepadnie, Skoro w kopach stoi zboże, Iuż przepiórki łapać może. Dobry to ptaszek choć mały, Lecz indyk lepszy z migdały. Może też tu z charty w pole, Kiedy iuż są gołe role. Dobry zaiąc szpikowany Zda się na stół między Pany. — Kończy prognostyk generalny z wierszami, Sukcessa prowincyi i Figura do nakręcania zegarów.
Tegoż kalendarza inna edycya ogarnia po kalendarzu, zamiast prognostyku, od Arkusza F: Kalendarz Swiętych i Swiątobliwych polskich przez 12 miesięcy na codzień. (Tu podał źródła niekiedy dziś nie znane). Cenzurę podpisał Trembiński. — Kończy: Prognostyk generalny na r. 1746. z wierszami i Figura do zegarów. Dedykacya taż sama. — Ten kalendarz ma. 28 arkuszy.
Jagiell. — Ossol.
Kalendarz Polski y Ruski Na Rok Panski MDCCXLVI. ... inne wydanie.
{Zamość, druk. Jana Kantego, b. r. 1745/1746.}
folio, 28 arkuszy.
Dedykacja Joz. Wandal. Mniszchowi kasztel. krak. Obejmuje po kalendarzu: Prognostyk astrologiczny, przez siedem lat następujących opisany. Co miesiąc prognostyk wierszowany przydłuższy np. Sierpnia: Sierpień iasny y pogodny Dla win iest bardzo wygodny. Około Wawrzeńca święta Y w dzień, gdy Marya wzięta W Niebo: iasny czas wesoły, Dość wina daie na stoły. Bartłomieia cały Wrzesień Naśladuie z nim Jesień. Gdy xiężyc w pannie a grzmoty, Pięćdziesiąt dni pluszczą słoty. Na koniec Sierpnia w śnieg gory Okryte; iesień bez chmury, Ciepła pogodna y miła, Bóg day taka zawsze była. Tu dziki wieprz w zbożu tyie, Oglądaiąc krescencye, Y grochu nie minie czasem, Jeśliś go zasiał pod lasem. Nuż gdy chłopcy weń przewiedzą, Na niwecz iego obiedzą. Bo iak się ten robak wkradnie Toć y nasienie przepadnie, Skoro w kopach stoi zboże, Iuż przepiórki łapać może. Dobry to ptaszek choć mały, Lecz indyk lepszy z migdały. Może też tu z charty w pole, Kiedy iuż są gołe role. Dobry zaiąc szpikowany Zda się na stół między Pany. — Kończy prognostyk generalny z wierszami, Sukcessa prowincyi i Figura do nakręcania zegarów.
Tegoż kalendarza inna edycya ogarnia po kalendarzu, zamiast prognostyku, od Arkusza F: Kalendarz Swiętych i Swiątobliwych polskich przez 12 miesięcy na codzień. (Tu podał źródła niekiedy dziś nie znane). Cenzurę podpisał Trembiński. — Kończy: Prognostyk generalny na r. 1746. z wierszami i Figura do zegarów. Dedykacya taż sama. — Ten kalendarz ma. 28 arkuszy.
Jagiell. — Ossol.