Nazwisko i imię:
Ursinus Jan ze Lwowa, prof. Akad. Zamojsk. (urodz. około 1560 † 1613).
Tytuł:
Ioannis Vrsini Leopolien. De Ossibvs Hvmanis Tractatvs Tres. I. De Nomenclatvra Ossivm. II. De Processibvs Et Appendicibvs Ossivm. III. De Commissione Ossivm. Cum licentia, & Priuilegio. [Tu ozdobnik].
Miejsce i rok wydania:
ZamoscI Excudebat Martinus Lenscius Typogr. Acad. Anno Domini cIɔIɔC.X (1610).
Opis/komentarz:
w 4ce, k. tyt. i str. 30 (sygn. D4).
Na odwrocie tyt. dedykacja Thomae Zamoscio, dat. kal. aug. 1610 ze Zamościa. Mówi tu, że traktat swój wypisał z Galena i innych pisarzy. Wychwala Jana Zamojskiego.
Traktat dzieli się na 3 części: De nomenclatura ossium; De processibus et appendicibus ossium; De commissione ossium.
Bardzo obficie uwzględnia polską nomenklaturę kości. Dla każdej przywodzi polski termin, zwykle nawet podwójny (np. cranium — czaszka, masovitico nomine mozgokryika). Niektóre nazwy polskie stara się umotywować, np.: słaba kość, która się z podniebienną łączy. (Dla tego także imię ma od Polaków, że częstokroć wygniwa od złey krosty, dla tegoż ludzie tacy gęgaią). Albo: przestronny wstaw głęboki — ocetnica, to iest miseczka mała okrągława głęboka, do octu.
Na str. ostatniej (nieliczb.): husarz w skoku (sygnet druk.).
Index lect. Univ. Jag. 1839 (Muczkowski o Ursynusie). — Majer w Piśmie zbiorowym wileń. 1862. — Lachs w Archiwum hist. med. I 1924.
Lokalizacja:
Jagiell. — Uniw. Warsz. — Zamoj.
Całość:
Ursinus Jan ze Lwowa, prof. Akad. Zamojsk. (urodz. około 1560 † 1613).
Ioannis Vrsini Leopolien. De Ossibvs Hvmanis Tractatvs Tres. I. De Nomenclatvra Ossivm. II. De Processibvs Et Appendicibvs Ossivm. III. De Commissione Ossivm. Cum licentia, & Priuilegio. [Tu ozdobnik].
ZamoscI Excudebat Martinus Lenscius Typogr. Acad. Anno Domini cIɔIɔC.X (1610).
w 4ce, k. tyt. i str. 30 (sygn. D4).
Na odwrocie tyt. dedykacja Thomae Zamoscio, dat. kal. aug. 1610 ze Zamościa. Mówi tu, że traktat swój wypisał z Galena i innych pisarzy. Wychwala Jana Zamojskiego.
Traktat dzieli się na 3 części: De nomenclatura ossium; De processibus et appendicibus ossium; De commissione ossium.
Bardzo obficie uwzględnia polską nomenklaturę kości. Dla każdej przywodzi polski termin, zwykle nawet podwójny (np. cranium — czaszka, masovitico nomine mozgokryika). Niektóre nazwy polskie stara się umotywować, np.: słaba kość, która się z podniebienną łączy. (Dla tego także imię ma od Polaków, że częstokroć wygniwa od złey krosty, dla tegoż ludzie tacy gęgaią). Albo: przestronny wstaw głęboki — ocetnica, to iest miseczka mała okrągława głęboka, do octu.
Na str. ostatniej (nieliczb.): husarz w skoku (sygnet druk.).
Index lect. Univ. Jag. 1839 (Muczkowski o Ursynusie). — Majer w Piśmie zbiorowym wileń. 1862. — Lachs w Archiwum hist. med. I 1924.
Jagiell. — Uniw. Warsz. — Zamoj.
Ioannis Vrsini Leopolien. De Ossibvs Hvmanis Tractatvs Tres. I. De Nomenclatvra Ossivm. II. De Processibvs Et Appendicibvs Ossivm. III. De Commissione Ossivm. Cum licentia, & Priuilegio. [Tu ozdobnik].
ZamoscI Excudebat Martinus Lenscius Typogr. Acad. Anno Domini cIɔIɔC.X (1610).
w 4ce, k. tyt. i str. 30 (sygn. D4).
Na odwrocie tyt. dedykacja Thomae Zamoscio, dat. kal. aug. 1610 ze Zamościa. Mówi tu, że traktat swój wypisał z Galena i innych pisarzy. Wychwala Jana Zamojskiego.
Traktat dzieli się na 3 części: De nomenclatura ossium; De processibus et appendicibus ossium; De commissione ossium.
Bardzo obficie uwzględnia polską nomenklaturę kości. Dla każdej przywodzi polski termin, zwykle nawet podwójny (np. cranium — czaszka, masovitico nomine mozgokryika). Niektóre nazwy polskie stara się umotywować, np.: słaba kość, która się z podniebienną łączy. (Dla tego także imię ma od Polaków, że częstokroć wygniwa od złey krosty, dla tegoż ludzie tacy gęgaią). Albo: przestronny wstaw głęboki — ocetnica, to iest miseczka mała okrągława głęboka, do octu.
Na str. ostatniej (nieliczb.): husarz w skoku (sygnet druk.).
Index lect. Univ. Jag. 1839 (Muczkowski o Ursynusie). — Majer w Piśmie zbiorowym wileń. 1862. — Lachs w Archiwum hist. med. I 1924.
Jagiell. — Uniw. Warsz. — Zamoj.