Nazwisko i imię:
Zakrzewski Ignacy Wyssogota.
Opis/komentarz:
Ob. Głos (publiczności ok. 1790) — Czarnocki Alojzy (1775; tu dedykacja podręcznika arytm.) — Gaz. Warsz. 1787 nr 72; 1794 nr 68 — Magistrat Warszawy (1892) — Rada (1794: tu obfity zbiór rozporządzeń z jego podpisem) — Siewierz (1786) oraz odsyłacze w związku z tym Szlachcie — Uwagi — Sierakowski Józef (Wiersz 1794) — Ustanowienie (Komis. wojennego 1794).
ob. Akcess (Obywatelow 1794).
Zakrzewski to postać bardzo wybitna patryotycznego obozu konstytucji majowej. Jego mowy na sejmie czteroletnim jasne i przekonywujące zdradzają umysł wybitnego statysty pod wyraźnym wpływem francuskiego Oświecenia. Okazuje się że ten pracowity i energiczny poznańczyk odegrał przy dziele reformy rolę ważną, której np. Kalinka zdaje się nie dostrzegać. Składa projekty i wnioski, dysputuje, wchodzi w skład najważniejszych komisji. Również w okresie Insurekcji odgrywa wybitną rolę, dzięki swej popularności wśród ludu Warszawy.
Zajączek w swoich pamiętnikach (ob. wyżej str. 84) ustalił o nim opinię, że był słaby i zbyt umiarkowany jako prezydent miasta. Już tam nie Zajączkowi sądzić o uległości politycznej. Na podstawie Zajączka i inni wyrażali to zdanie (Bartoszewicz).
Bibliografia mów, obwieszczeń, ulotnych druków Ignacego Wyssogoty Zakrzewskiego przedstawia szczególne trudności. Mało wiemy o jego młodości, gdzie i kiedy służył wojskowo, gdzie kształcił się, kiedy rozpoczął swą karierę polityczną (czy nie na sejmie w r. 1776? — ob. Zakrzewski Florian —), a następnie trudno nader odróżnić jego mowy i wnioski sejmowe od innego Zakrzewskiego także posła i także Ignacego. Rękopis Bibliografii notuje wedle katalogu ks. Szymona Bielskiego, bibliotekarza pijarów w Warszawie, zbiór mów Zakrzewskiego z roku 1788 (pod nr. 181). Zapewne to ogólny tytuł dany razem oprawnym luźnym mowom. Gdzie szukać tego egzemplarza? Być może znajdował się on w pijarskiej bibliotece w Warszawie i dziś znajduje się tam, w bibliotece Seminarium Duch., która szczęśliwie ocalała z pożogi powstania 1944 r.
Rkp. 967 Czart. zawiera dokumenty związane z insurekcją. Wiele tam odezw i ulotnych druków z podpisem Zakrzewskiego, przeważnie znanych Bibliografii (ob. Rada). Obok druków należy zwrócić uwagę na rękopiśmienne dokumenty z jego podpisem, które tam zebrał Czacki. W Arch. Głównym w Warszawie specjalny zbiór aktów z czasów jego prezydentury miasta (r. 1792 i 1794).
Rozmaite akta z jego podpisem, rękopiśmienne i drukowane w formie plakatowej miał Leonard Chodźko w swym zbiorze. Część z nich ogłosił w emigracyjnym Przeglądzie Dziejów Polskich wyd. w Poitiers 1839 t. III. Wiele odezw i plakatów znajduje się w Bibl. Misjonarzy w Krakowie (ob. Bibl. XXVI 17—20). Zbiór ich był również w Milanowie w bibl. Czetwertyńskich. Książki z biblioteki Zakrzewskiego w Żelechowie Lubelskim dostały się do Bibl. Semin. Duchownego w Lublinie.
W rkp. 323 Arch. Król. Pol. (Arch. Główne w Warszawie) wiele dokumentów dających obraz jego działalności jako prezydenta Warszawy w r. 1794. I tak np.: (k. 132) spis osób straży przydanej do boku króla; (k. 218) Ign. Potockiego i Zakrzewskiego rozmowa z królem dn. 29. V. o zdawaniu sprawy z przebiegu prac Rady Najw.; (k. 319 i nast.) korespondencja króla z Zakrz. w sprawie rzekomo zamyślonej ucieczki króla z Warszawy; (k. 326) raport o stanie żywnościowym miasta; (k. 386) rozmowa króla z Zakrz. i Kościuszką 11. VI. o położeniu wewn.-polit.; (k. 392) list do króla; k. 471) wizyta u króla i rozmowa o przygotowaniach obronnych stolicy.
Wiele wiadomości o nim i jego działalności w współczesnych gazetach warszawskich (np. opis jego wyboru prezydentem 16. III. 1792). Syn jego Tadeusz urodził się w dramatycznych okolicznościach powstania Kościuszkowskiego. Wiersze z tego powodu napisane ob. wyżej, oraz Wisłocki Katalog rękop. B. J. Nr. 1920.
Jego portret z ratusza warszawskiego publikuje Dzwonkowski, Litografowany portret przez Śliwickiego w wydaw. Al. Chodkiewicza. W pamiętnikach Kilińskiego jego memoriał złożony w śledztwie, a jego listy po wyjściu z więzienia w r. 1799 w Ossolineum rkp. 720.
Święcki Hist. pam. II 552 — Przyjaciel ludu 1848, str. 222 — Orzeł biały 1820 — Encykl. Orgelbranda t. 28, str. 18-21; tu życiorys przez J. Bartoszewicza — Mowa na pochwałę Zak. 1803 (ob. Bibl. V, 229) — Chodkiewicz Aleks. Portrety 1822 (Bibl. I, 195) — Zajączek Pamiętniki 1861 str. 111 — Smoleński Mieszczanie warsz. 1917 str. 221 — Żychliński Złota księga I 356-9; tu geneal. — Wł. Dzwonkowski Przyjaciel ludzkości 1912 — Tokarz Warszawa przed wybuchem str. 328. — Korzon Wewnętrz. dzieje I 443, A 57 i i, — Aszkenazy Wczasy 1902; Nowe wczasy 1910.
Całość:
Zakrzewski Ignacy Wyssogota.
Ob. Głos (publiczności ok. 1790) — Czarnocki Alojzy (1775; tu dedykacja podręcznika arytm.) — Gaz. Warsz. 1787 nr 72; 1794 nr 68 — Magistrat Warszawy (1892) — Rada (1794: tu obfity zbiór rozporządzeń z jego podpisem) — Siewierz (1786) oraz odsyłacze w związku z tym Szlachcie — Uwagi — Sierakowski Józef (Wiersz 1794) — Ustanowienie (Komis. wojennego 1794).
ob. Akcess (Obywatelow 1794).
Zakrzewski to postać bardzo wybitna patryotycznego obozu konstytucji majowej. Jego mowy na sejmie czteroletnim jasne i przekonywujące zdradzają umysł wybitnego statysty pod wyraźnym wpływem francuskiego Oświecenia. Okazuje się że ten pracowity i energiczny poznańczyk odegrał przy dziele reformy rolę ważną, której np. Kalinka zdaje się nie dostrzegać. Składa projekty i wnioski, dysputuje, wchodzi w skład najważniejszych komisji. Również w okresie Insurekcji odgrywa wybitną rolę, dzięki swej popularności wśród ludu Warszawy.
Zajączek w swoich pamiętnikach (ob. wyżej str. 84) ustalił o nim opinię, że był słaby i zbyt umiarkowany jako prezydent miasta. Już tam nie Zajączkowi sądzić o uległości politycznej. Na podstawie Zajączka i inni wyrażali to zdanie (Bartoszewicz).
Bibliografia mów, obwieszczeń, ulotnych druków Ignacego Wyssogoty Zakrzewskiego przedstawia szczególne trudności. Mało wiemy o jego młodości, gdzie i kiedy służył wojskowo, gdzie kształcił się, kiedy rozpoczął swą karierę polityczną (czy nie na sejmie w r. 1776? — ob. Zakrzewski Florian —), a następnie trudno nader odróżnić jego mowy i wnioski sejmowe od innego Zakrzewskiego także posła i także Ignacego. Rękopis Bibliografii notuje wedle katalogu ks. Szymona Bielskiego, bibliotekarza pijarów w Warszawie, zbiór mów Zakrzewskiego z roku 1788 (pod nr. 181). Zapewne to ogólny tytuł dany razem oprawnym luźnym mowom. Gdzie szukać tego egzemplarza? Być może znajdował się on w pijarskiej bibliotece w Warszawie i dziś znajduje się tam, w bibliotece Seminarium Duch., która szczęśliwie ocalała z pożogi powstania 1944 r.
Rkp. 967 Czart. zawiera dokumenty związane z insurekcją. Wiele tam odezw i ulotnych druków z podpisem Zakrzewskiego, przeważnie znanych Bibliografii (ob. Rada). Obok druków należy zwrócić uwagę na rękopiśmienne dokumenty z jego podpisem, które tam zebrał Czacki. W Arch. Głównym w Warszawie specjalny zbiór aktów z czasów jego prezydentury miasta (r. 1792 i 1794).
Rozmaite akta z jego podpisem, rękopiśmienne i drukowane w formie plakatowej miał Leonard Chodźko w swym zbiorze. Część z nich ogłosił w emigracyjnym Przeglądzie Dziejów Polskich wyd. w Poitiers 1839 t. III. Wiele odezw i plakatów znajduje się w Bibl. Misjonarzy w Krakowie (ob. Bibl. XXVI 17—20). Zbiór ich był również w Milanowie w bibl. Czetwertyńskich. Książki z biblioteki Zakrzewskiego w Żelechowie Lubelskim dostały się do Bibl. Semin. Duchownego w Lublinie.
W rkp. 323 Arch. Król. Pol. (Arch. Główne w Warszawie) wiele dokumentów dających obraz jego działalności jako prezydenta Warszawy w r. 1794. I tak np.: (k. 132) spis osób straży przydanej do boku króla; (k. 218) Ign. Potockiego i Zakrzewskiego rozmowa z królem dn. 29. V. o zdawaniu sprawy z przebiegu prac Rady Najw.; (k. 319 i nast.) korespondencja króla z Zakrz. w sprawie rzekomo zamyślonej ucieczki króla z Warszawy; (k. 326) raport o stanie żywnościowym miasta; (k. 386) rozmowa króla z Zakrz. i Kościuszką 11. VI. o położeniu wewn.-polit.; (k. 392) list do króla; k. 471) wizyta u króla i rozmowa o przygotowaniach obronnych stolicy.
Wiele wiadomości o nim i jego działalności w współczesnych gazetach warszawskich (np. opis jego wyboru prezydentem 16. III. 1792). Syn jego Tadeusz urodził się w dramatycznych okolicznościach powstania Kościuszkowskiego. Wiersze z tego powodu napisane ob. wyżej, oraz Wisłocki Katalog rękop. B. J. Nr. 1920.
Jego portret z ratusza warszawskiego publikuje Dzwonkowski, Litografowany portret przez Śliwickiego w wydaw. Al. Chodkiewicza. W pamiętnikach Kilińskiego jego memoriał złożony w śledztwie, a jego listy po wyjściu z więzienia w r. 1799 w Ossolineum rkp. 720.
Święcki Hist. pam. II 552 — Przyjaciel ludu 1848, str. 222 — Orzeł biały 1820 — Encykl. Orgelbranda t. 28, str. 18-21; tu życiorys przez J. Bartoszewicza — Mowa na pochwałę Zak. 1803 (ob. Bibl. V, 229) — Chodkiewicz Aleks. Portrety 1822 (Bibl. I, 195) — Zajączek Pamiętniki 1861 str. 111 — Smoleński Mieszczanie warsz. 1917 str. 221 — Żychliński Złota księga I 356-9; tu geneal. — Wł. Dzwonkowski Przyjaciel ludzkości 1912 — Tokarz Warszawa przed wybuchem str. 328. — Korzon Wewnętrz. dzieje I 443, A 57 i i, — Aszkenazy Wczasy 1902; Nowe wczasy 1910.
Ob. Głos (publiczności ok. 1790) — Czarnocki Alojzy (1775; tu dedykacja podręcznika arytm.) — Gaz. Warsz. 1787 nr 72; 1794 nr 68 — Magistrat Warszawy (1892) — Rada (1794: tu obfity zbiór rozporządzeń z jego podpisem) — Siewierz (1786) oraz odsyłacze w związku z tym Szlachcie — Uwagi — Sierakowski Józef (Wiersz 1794) — Ustanowienie (Komis. wojennego 1794).
ob. Akcess (Obywatelow 1794).
Zakrzewski to postać bardzo wybitna patryotycznego obozu konstytucji majowej. Jego mowy na sejmie czteroletnim jasne i przekonywujące zdradzają umysł wybitnego statysty pod wyraźnym wpływem francuskiego Oświecenia. Okazuje się że ten pracowity i energiczny poznańczyk odegrał przy dziele reformy rolę ważną, której np. Kalinka zdaje się nie dostrzegać. Składa projekty i wnioski, dysputuje, wchodzi w skład najważniejszych komisji. Również w okresie Insurekcji odgrywa wybitną rolę, dzięki swej popularności wśród ludu Warszawy.
Zajączek w swoich pamiętnikach (ob. wyżej str. 84) ustalił o nim opinię, że był słaby i zbyt umiarkowany jako prezydent miasta. Już tam nie Zajączkowi sądzić o uległości politycznej. Na podstawie Zajączka i inni wyrażali to zdanie (Bartoszewicz).
Bibliografia mów, obwieszczeń, ulotnych druków Ignacego Wyssogoty Zakrzewskiego przedstawia szczególne trudności. Mało wiemy o jego młodości, gdzie i kiedy służył wojskowo, gdzie kształcił się, kiedy rozpoczął swą karierę polityczną (czy nie na sejmie w r. 1776? — ob. Zakrzewski Florian —), a następnie trudno nader odróżnić jego mowy i wnioski sejmowe od innego Zakrzewskiego także posła i także Ignacego. Rękopis Bibliografii notuje wedle katalogu ks. Szymona Bielskiego, bibliotekarza pijarów w Warszawie, zbiór mów Zakrzewskiego z roku 1788 (pod nr. 181). Zapewne to ogólny tytuł dany razem oprawnym luźnym mowom. Gdzie szukać tego egzemplarza? Być może znajdował się on w pijarskiej bibliotece w Warszawie i dziś znajduje się tam, w bibliotece Seminarium Duch., która szczęśliwie ocalała z pożogi powstania 1944 r.
Rkp. 967 Czart. zawiera dokumenty związane z insurekcją. Wiele tam odezw i ulotnych druków z podpisem Zakrzewskiego, przeważnie znanych Bibliografii (ob. Rada). Obok druków należy zwrócić uwagę na rękopiśmienne dokumenty z jego podpisem, które tam zebrał Czacki. W Arch. Głównym w Warszawie specjalny zbiór aktów z czasów jego prezydentury miasta (r. 1792 i 1794).
Rozmaite akta z jego podpisem, rękopiśmienne i drukowane w formie plakatowej miał Leonard Chodźko w swym zbiorze. Część z nich ogłosił w emigracyjnym Przeglądzie Dziejów Polskich wyd. w Poitiers 1839 t. III. Wiele odezw i plakatów znajduje się w Bibl. Misjonarzy w Krakowie (ob. Bibl. XXVI 17—20). Zbiór ich był również w Milanowie w bibl. Czetwertyńskich. Książki z biblioteki Zakrzewskiego w Żelechowie Lubelskim dostały się do Bibl. Semin. Duchownego w Lublinie.
W rkp. 323 Arch. Król. Pol. (Arch. Główne w Warszawie) wiele dokumentów dających obraz jego działalności jako prezydenta Warszawy w r. 1794. I tak np.: (k. 132) spis osób straży przydanej do boku króla; (k. 218) Ign. Potockiego i Zakrzewskiego rozmowa z królem dn. 29. V. o zdawaniu sprawy z przebiegu prac Rady Najw.; (k. 319 i nast.) korespondencja króla z Zakrz. w sprawie rzekomo zamyślonej ucieczki króla z Warszawy; (k. 326) raport o stanie żywnościowym miasta; (k. 386) rozmowa króla z Zakrz. i Kościuszką 11. VI. o położeniu wewn.-polit.; (k. 392) list do króla; k. 471) wizyta u króla i rozmowa o przygotowaniach obronnych stolicy.
Wiele wiadomości o nim i jego działalności w współczesnych gazetach warszawskich (np. opis jego wyboru prezydentem 16. III. 1792). Syn jego Tadeusz urodził się w dramatycznych okolicznościach powstania Kościuszkowskiego. Wiersze z tego powodu napisane ob. wyżej, oraz Wisłocki Katalog rękop. B. J. Nr. 1920.
Jego portret z ratusza warszawskiego publikuje Dzwonkowski, Litografowany portret przez Śliwickiego w wydaw. Al. Chodkiewicza. W pamiętnikach Kilińskiego jego memoriał złożony w śledztwie, a jego listy po wyjściu z więzienia w r. 1799 w Ossolineum rkp. 720.
Święcki Hist. pam. II 552 — Przyjaciel ludu 1848, str. 222 — Orzeł biały 1820 — Encykl. Orgelbranda t. 28, str. 18-21; tu życiorys przez J. Bartoszewicza — Mowa na pochwałę Zak. 1803 (ob. Bibl. V, 229) — Chodkiewicz Aleks. Portrety 1822 (Bibl. I, 195) — Zajączek Pamiętniki 1861 str. 111 — Smoleński Mieszczanie warsz. 1917 str. 221 — Żychliński Złota księga I 356-9; tu geneal. — Wł. Dzwonkowski Przyjaciel ludzkości 1912 — Tokarz Warszawa przed wybuchem str. 328. — Korzon Wewnętrz. dzieje I 443, A 57 i i, — Aszkenazy Wczasy 1902; Nowe wczasy 1910.