Nazwisko i imię:
Consilium de recuperanda pace Regni Poloniae.
Tytuł:
Consilium de recuperanda pace Regni Poloniae.
Opis/komentarz:
ob. Discours (aux Grands de Pologne 1726) — Herburt Jan Szczęsny (1607 i n.) — Zbaraski Jerzy (1607 i n., XXXV, 1-2). Piszą, że broszura ta najpierw wyszła w języku polskim, na co żadnego dowodu nie ma. Jej tytuł prawdopodobny byłby: Jedyny sposób przywrócenia Polsce stałego pokoju jest wypędzić z niej Jezuitów. Wyjść miała 1606 r. ale została wytępiona przez Jezuitów. Pisał polski tekst jak niesie podanie Szczęsny Herbrt, a na łacinę ułożył Ziemiecki Mikołaj, zmarły 18. Marca 1608 roku. O wyjściu polskiej edycyi mówi Gretser w Apologia lib. III s. 134. Broszury polskiej nikt dziś nie zna. Może to ona była czytaną w Wiślicy na Zjeździe Sędomirskim d. 13 Września 1606 r. przed królem, senatem i szlachtą, na którą Skarga miał kazanie 17. Września 1606, które wydał p. t. Na artykuł o jezuitach. Wydał też Herburt Jan Feliks dziś nieznaną satyrę na Jezuitów przeciw Skardze. Że jednak był uwięziony wkrótce z racyi rokoszu Zebrzydowskiego, tem się tłumaczy zatracenie jego pisma. Do zaciemnienia autorstwa dzieła przyczynia się katalog Biblioteki Dzikowskiej układany przez biegłego bibliografa X. kanonika Scypiona, gdzie przy: Consilium de recuperanda pace, Equitis pol. in jesuitas actio prima, zapisano iż podług Schotta autorem jest Simon Stenius (urodz. w Miśnii 1540), i że za autora jest uznany własnoręcznem pismem Jana Tarnowskiego na temże dziele. Tymczasem Univers. Lexicon 1744 i 1836 zna tylko Triumphus jesuiticus pióra Steniusa. Jego biografię wydał G. S. Hermann r. 1725 w Lipsku. Do ostatecznego obałamucenia przyczynia się M. Wiszniewski i jego wydawca T. Żebrawski, który w T. VIII. s. 241 Hist. lit. pisze: S. S. (Stan. Szczygielski) Consilium etc. 1607 i 1609. Domysł tem mylniejszy że to jak na Szczygielskiego pióro, data zawczesna, a co więcej na dziele wcale liter S. S. mających oznaczać autora, nie ma. — Dla czego także Mich. Wiszniewski VIII 24 wraz z Consilium, Discours przytacza Szym. Steniusa: Casus cum sua resolutione, w 4ce, nie wiadomo. Wiszniewski wreszcie pisze, że wydawca ukrył się pod imieniem Mik. Ziemęckiego w piśmie wydanem podczas zjazdu sandomirskiego, atoli pismo takie z takim autorem nie wyszło nigdy. — Według Kaz. Cichockiego, na dzieło Consilium, składało się dwóch to jest jeden polak i jeden prusak. (Anatomia Consili 1611). Polski przekład pt. : O potrzebie wypędzenia jezuitów z Polski opublikował w 1871 r. Antoni Sozański (Niektóre pisma Antoniego S., t. II, Kraków 1871, s. V-VII, 9-58). Podstawą tłumaczenia Sozańskiego był francuski przekład Consilium wydany w 1726 r. w Amsterdamie pt.: Discours aux Grands de Pologne, sur la nécessité de faire sortir les Jesuites de ce Royaume, pour y rétablir l’union & la tranquilité (obacz XV, 229-230).
Całość:
Consilium de recuperanda pace Regni Poloniae.
Consilium de recuperanda pace Regni Poloniae.
ob. Discours (aux Grands de Pologne 1726) — Herburt Jan Szczęsny (1607 i n.) — Zbaraski Jerzy (1607 i n., XXXV, 1-2).
Piszą, że broszura ta najpierw wyszła w języku polskim, na co żadnego dowodu nie ma. Jej tytuł prawdopodobny byłby: Jedyny sposób przywrócenia Polsce stałego pokoju jest wypędzić z niej Jezuitów. Wyjść miała 1606 r. ale została wytępiona przez Jezuitów. Pisał polski tekst jak niesie podanie Szczęsny Herbrt, a na łacinę ułożył Ziemiecki Mikołaj, zmarły 18. Marca 1608 roku. O wyjściu polskiej edycyi mówi Gretser w Apologia lib. III s. 134.
Broszury polskiej nikt dziś nie zna. Może to ona była czytaną w Wiślicy na Zjeździe Sędomirskim d. 13 Września 1606 r. przed królem, senatem i szlachtą, na którą Skarga miał kazanie 17. Września 1606, które wydał p. t. Na artykuł o jezuitach. Wydał też Herburt Jan Feliks dziś nieznaną satyrę na Jezuitów przeciw Skardze. Że jednak był uwięziony wkrótce z racyi rokoszu Zebrzydowskiego, tem się tłumaczy zatracenie jego pisma.
Do zaciemnienia autorstwa dzieła przyczynia się katalog Biblioteki Dzikowskiej układany przez biegłego bibliografa X. kanonika Scypiona, gdzie przy: Consilium de recuperanda pace, Equitis pol. in jesuitas actio prima, zapisano iż podług Schotta autorem jest Simon Stenius (urodz. w Miśnii 1540), i że za autora jest uznany własnoręcznem pismem Jana Tarnowskiego na temże dziele. Tymczasem Univers. Lexicon 1744 i 1836 zna tylko Triumphus jesuiticus pióra Steniusa. Jego biografię wydał G. S. Hermann r. 1725 w Lipsku.
Do ostatecznego obałamucenia przyczynia się M. Wiszniewski i jego wydawca T. Żebrawski, który w T. VIII. s. 241 Hist. lit. pisze: S. S. (Stan. Szczygielski) Consilium etc. 1607 i 1609. Domysł tem mylniejszy że to jak na Szczygielskiego pióro, data zawczesna, a co więcej na dziele wcale liter S. S. mających oznaczać autora, nie ma. — Dla czego także Mich. Wiszniewski VIII 24 wraz z Consilium, Discours przytacza Szym. Steniusa: Casus cum sua resolutione, w 4ce, nie wiadomo.
Wiszniewski wreszcie pisze, że wydawca ukrył się pod imieniem Mik. Ziemęckiego w piśmie wydanem podczas zjazdu sandomirskiego, atoli pismo takie z takim autorem nie wyszło nigdy. — Według Kaz. Cichockiego, na dzieło Consilium, składało się dwóch to jest jeden polak i jeden prusak. (Anatomia Consili 1611).
Polski przekład pt. : O potrzebie wypędzenia jezuitów z Polski opublikował w 1871 r. Antoni Sozański (Niektóre pisma Antoniego S., t. II, Kraków 1871, s. V-VII, 9-58). Podstawą tłumaczenia Sozańskiego był francuski przekład Consilium wydany w 1726 r. w Amsterdamie pt.: Discours aux Grands de Pologne, sur la nécessité de faire sortir les Jesuites de ce Royaume, pour y rétablir l’union & la tranquilité (obacz XV, 229-230).