Nazwisko i imię / hasło:
Serafickiemu.
Tytuł:
Serafickiemu Oycu, Wielkiemu Cudotworcy, Niesłychanych ieszcze łásk Boskich nayhoynieyszemu Podskarbiemu. Zywemu w Synách swoich, życiá Apostolskiego Fenixowi Oycu Swiętemu Kaietanowi, Ktorego Bog łáskáwy, Koronie Polskiey áż do tąd záchował w kożdey [sic] potrzebie, ále osobliwie przećiw Tureckiey potędze, y iey áż do końcá zepsowániu, Patronowi. Niegodny sługá iego Zákonnik D. D. D. F. A. O. E. w Wárszáwie, w Drukárni Oycow Scholarum Piarum. R. 1701.

Na karcie A2 recto i verso tytuł: Nowenna álbo Dźiewią-ćiodniowe [sic] Nábożeństwo do Swiętego Kaietana Klerykow pod Regułą żyiących Fundatora. Ktorego Nábożeństwá samże Káietan święty wielu do siebie nábożnym ludźiom pokaza- [dalej na odwrocie karty A2] wszy się, náuczył, ná uproszenie u siebie wielu łask y dobrodźieystw, iáko w duchownych ták y doczesnych potrzebách, á osobliwie w godźinę śmierći. Z Włoskiego ięzyká ná Polski przetłumáczone, przez iednego Zákonniká, ex Ordinibus mendicantium Kápłáná, zá dozwoleniem Stárszych. Roku Páńskiego 1697.

Miejsce i rok wydania:
Warszawa, druk. Pijarów, 1701.
Komentarz:
w 12ce, k. 36. Przypuszczalnie tłumaczył Anioł Ostroróg, karmelita (por. Estr. XXIII, s. 506). W klocku, zob. Górka Ludwik (Affekty Nabozne 1700). Estr. brak tego tytułu (pod hasłem: Kajetan Swięty); Guseva I, poz. 324.
Proweniencja:
Prow. klocka: Nieśwież BZ.
Lokalizacja:
BAN: XXIX / a 5097 adl. 3
Całość:
Serafickiemu.

Serafickiemu Oycu, Wielkiemu Cudotworcy, Niesłychanych ieszcze łásk Boskich nayhoynieyszemu Podskarbiemu. Zywemu w Synách swoich, życiá Apostolskiego Fenixowi Oycu Swiętemu Kaietanowi, Ktorego Bog łáskáwy, Koronie Polskiey áż do tąd záchował w kożdey [sic] potrzebie, ále osobliwie przećiw Tureckiey potędze, y iey áż do końcá zepsowániu, Patronowi. Niegodny sługá iego Zákonnik D. D. D. F. A. O. E. w Wárszáwie, w Drukárni Oycow Scholarum Piarum. R. 1701.

Na karcie A2 recto i verso tytuł: Nowenna álbo Dźiewią-ćiodniowe [sic] Nábożeństwo do Swiętego Kaietana Klerykow pod Regułą żyiących Fundatora. Ktorego Nábożeństwá samże Káietan święty wielu do siebie nábożnym ludźiom pokaza- [dalej na odwrocie karty A2] wszy się, náuczył, ná uproszenie u siebie wielu łask y dobrodźieystw, iáko w duchownych ták y doczesnych potrzebách, á osobliwie w godźinę śmierći. Z Włoskiego ięzyká ná Polski przetłumáczone, przez iednego Zákonniká, ex Ordinibus mendicantium Kápłáná, zá dozwoleniem Stárszych. Roku Páńskiego 1697.

Warszawa, druk. Pijarów, 1701.

w 12ce, k. 36.
Przypuszczalnie tłumaczył Anioł Ostroróg, karmelita (por. Estr. XXIII, s. 506).

W klocku, zob. Górka Ludwik (Affekty Nabozne 1700).

Estr. brak tego tytułu (pod hasłem: Kajetan Swięty); Guseva I, poz. 324.

Prow. klocka: Nieśwież BZ.

BAN: XXIX / a 5097 adl. 3