Nazwisko i imię:
(Kajetan św.).
Tytuł:
Serafickiemu Oycu, Wielkiemu Cudotworcy, Niesłychanych ieszcze łásk Boskich nayhoynieyszemu Podskarbiemu. Zywemu w Synách swoich, życiá Apostolskiego Fenixowi Oycu Swiętemu Kaietanowi, Ktorego Bog łáskáwy, Koronie Polskiey áż do tąd záchował w kożdey [sic] potrzebie, ále osobliwie przećiw Tureckiey potędze, y iey áż do końcá zepsowániu, Patronowi. Niegodny sługá iego Zákonnik D.D.D.F.A.O.E. w Wárszáwie, w Drukárni Oycow Scholarum Piarum. R. 1701.
Miejsce i rok wydania:
Warszawa, druk. Pijarów, 1701.
Opis/komentarz:
w 12ce, k. 36. [Na karcie A2 recto i verso tytuł:] Nowenna álbo Dźiewią-ćiodniowe [sic] Nábożeństwo do Swiętego Kaietana Klerykow pod Regułą żyiących Fundatora. Ktorego Nábożeństwá samże Káietan święty wielu do siebie nábożnym ludźiom pokaza- [dalej na odwrocie karty A2] wszy się, náuczył, ná uproszenie u siebie wielu łask y dobrodźieystw, iáko w duchownych ták y doczesnych potrzebách, á osobliwie w godźinę śmierći. Z Włoskiego ięzyká ná Polski przetłumáczone, przez iednego Zákonniká, ex Ordinibus mendicantium Kápłáná, zá dozwoleniem Stárszych. Roku Páńskiego 1697. Przypuszczalnie tłumaczył Anioł Ostroróg, karmelita (por. Estr. XXIII, s. 506). Źródło: O. Гусева [Guseva], E. Комиссарова, Собрание польских старопечатных книг в славянском фонде БАН. Несвижская ординатская библиотека Радзивиллов. Bып. 1, Санкт-Петербург 2005, poz. 324.
Lokalizacja:
Sankt Petersburg, BAN: XXIX / a 5097 adl. 3.
Całość:
(Kajetan św.).
Serafickiemu Oycu, Wielkiemu Cudotworcy, Niesłychanych ieszcze łásk Boskich nayhoynieyszemu Podskarbiemu. Zywemu w Synách swoich, życiá Apostolskiego Fenixowi Oycu Swiętemu Kaietanowi, Ktorego Bog łáskáwy, Koronie Polskiey áż do tąd záchował w kożdey [sic] potrzebie, ále osobliwie przećiw Tureckiey potędze, y iey áż do końcá zepsowániu, Patronowi. Niegodny sługá iego Zákonnik D.D.D.F.A.O.E. w Wárszáwie, w Drukárni Oycow Scholarum Piarum. R. 1701.
Warszawa, druk. Pijarów, 1701.
w 12ce, k. 36.

[Na karcie A2 recto i verso tytuł:] Nowenna álbo Dźiewią-ćiodniowe [sic] Nábożeństwo do Swiętego Kaietana Klerykow pod Regułą żyiących Fundatora. Ktorego Nábożeństwá samże Káietan święty wielu do siebie nábożnym ludźiom pokaza- [dalej na odwrocie karty A2] wszy się, náuczył, ná uproszenie u siebie wielu łask y dobrodźieystw, iáko w duchownych ták y doczesnych potrzebách, á osobliwie w godźinę śmierći. Z Włoskiego ięzyká ná Polski przetłumáczone, przez iednego Zákonniká, ex Ordinibus mendicantium Kápłáná, zá dozwoleniem Stárszych. Roku Páńskiego 1697.

Przypuszczalnie tłumaczył Anioł Ostroróg, karmelita (por. Estr. XXIII, s. 506).

Źródło: O. Гусева [Guseva], E. Комиссарова, Собрание польских старопечатных книг в славянском фонде БАН. Несвижская ординатская библиотека Радзивиллов. Bып. 1, Санкт-Петербург 2005, poz. 324.
Sankt Petersburg, BAN: XXIX / a 5097 adl. 3.