Nazwisko i imię:
Poniatowski Stanisław (I).
Tytuł:
List szlachcica polskiego z prowincyi do jednego z przyjaciół w inném województwie.
Miejsce i rok wydania:
B. m., b. r. (1744).
Opis/komentarz:
Taki tytuł podaje Schmitt, Dzieje Polski, 1866, s. 197–199 (nie zna autora). Autora rozwiązał Roepell, Polen um die Mitte (1876), który przedrukował (s. 207–228) francuski przekład Listu znajdującego się w Geheimes Staatsarchiv w Berlinie
Treść i układ zgodny z Listem Ziemianina, do pewnego Przyiaciela z inszego Woiewodztwa, ale forma odmienna. Na przykład zakończenie Listu Szlachcica (Schmitt, s. 199) brzmi: Przypatrzmy się innym państwom wolnym i innym Rzpltym w Europie. Urządzenia wewnętrzne i ustawy zasadnicze Anglii nie różnią się wiele od naszych, a przecież jak tam rząd jest piękny a sława narodu doskonale utrzymana! Jak się dobrze rządzi Holandya i kantony szwajcarskie, wszędzie podziwiane i szanowane.
Starajmy się naśladować te piękne przykłady, miejmy siły potrzebne, starajmy się wprowadzić porządek dobry, a wszystko pójdzie wyśmienicie. Przyjaźń nasz będzie czczona, i wszyscy będą chcieli wchodzić z nami w przymierza. Sława naszego narodu wzrośnie i ustali się między wszystkiemi narodami obcemi.
W Liście Ziemianina (k. F2r): Patrzmy na drugie w Europie wolne stany i Rzeczypospolite. Anglia nie wiele się Prawami y wewnętrzną konstytucyą różni od Nas, a iak się pięknie rządzi, w iakiey się utrzymuje sławie! Hollandya, Wenecya, Szwaycary, swoię zachowuią ozdobę y konfyderacyą [sic].
Mieymy także siły, mieymy porządek, wszytko mieć będziemy, wszystko nam pomyślnie przydzie; przyiaźni i Kolligacyey Naszey nie ieden szukać zechce, y pewną a gruntowną sobie sławę u postronnych Narodow sprawiemy.
Kantecki, Stanisław Poniatowski, t. II, 1880 (s. LXXXIX) sugeruje, że Schmitt mylnie zacytował tytuł [broszury] i poprzerabiał dowolnie przytoczone z niej wyjątki. Opinia ta wydaje się nieusprawiedliwiona, bardziej prawdopodobne jest, że Schmitt miał w ręku inną, zapewne pierwszą, dziś nieznaną, redakcję Listu.
Por. Poniatowski Stanisław (I), List Ziemianina (1744, XXV, 13-14).
Całość:
Poniatowski Stanisław (I).
List szlachcica polskiego z prowincyi do jednego z przyjaciół w inném województwie.
B. m., b. r. (1744).
Taki tytuł podaje Schmitt, Dzieje Polski, 1866, s. 197–199 (nie zna autora). Autora rozwiązał Roepell, Polen um die Mitte (1876), który przedrukował (s. 207–228) francuski przekład Listu znajdującego się w Geheimes Staatsarchiv w Berlinie
Treść i układ zgodny z Listem Ziemianina, do pewnego Przyiaciela z inszego Woiewodztwa, ale forma odmienna. Na przykład zakończenie Listu Szlachcica (Schmitt, s. 199) brzmi: Przypatrzmy się innym państwom wolnym i innym Rzpltym w Europie. Urządzenia wewnętrzne i ustawy zasadnicze Anglii nie różnią się wiele od naszych, a przecież jak tam rząd jest piękny a sława narodu doskonale utrzymana! Jak się dobrze rządzi Holandya i kantony szwajcarskie, wszędzie podziwiane i szanowane.
Starajmy się naśladować te piękne przykłady, miejmy siły potrzebne, starajmy się wprowadzić porządek dobry, a wszystko pójdzie wyśmienicie. Przyjaźń nasz będzie czczona, i wszyscy będą chcieli wchodzić z nami w przymierza. Sława naszego narodu wzrośnie i ustali się między wszystkiemi narodami obcemi.
W Liście Ziemianina (k. F2r): Patrzmy na drugie w Europie wolne stany i Rzeczypospolite. Anglia nie wiele się Prawami y wewnętrzną konstytucyą różni od Nas, a iak się pięknie rządzi, w iakiey się utrzymuje sławie! Hollandya, Wenecya, Szwaycary, swoię zachowuią ozdobę y konfyderacyą [sic].
Mieymy także siły, mieymy porządek, wszytko mieć będziemy, wszystko nam pomyślnie przydzie; przyiaźni i Kolligacyey Naszey nie ieden szukać zechce, y pewną a gruntowną sobie sławę u postronnych Narodow sprawiemy.
Kantecki, Stanisław Poniatowski, t. II, 1880 (s. LXXXIX) sugeruje, że Schmitt mylnie zacytował tytuł [broszury] i poprzerabiał dowolnie przytoczone z niej wyjątki. Opinia ta wydaje się nieusprawiedliwiona, bardziej prawdopodobne jest, że Schmitt miał w ręku inną, zapewne pierwszą, dziś nieznaną, redakcję Listu.
Por. Poniatowski Stanisław (I), List Ziemianina (1744, XXV, 13-14).
List szlachcica polskiego z prowincyi do jednego z przyjaciół w inném województwie.
B. m., b. r. (1744).
Taki tytuł podaje Schmitt, Dzieje Polski, 1866, s. 197–199 (nie zna autora). Autora rozwiązał Roepell, Polen um die Mitte (1876), który przedrukował (s. 207–228) francuski przekład Listu znajdującego się w Geheimes Staatsarchiv w Berlinie
Treść i układ zgodny z Listem Ziemianina, do pewnego Przyiaciela z inszego Woiewodztwa, ale forma odmienna. Na przykład zakończenie Listu Szlachcica (Schmitt, s. 199) brzmi: Przypatrzmy się innym państwom wolnym i innym Rzpltym w Europie. Urządzenia wewnętrzne i ustawy zasadnicze Anglii nie różnią się wiele od naszych, a przecież jak tam rząd jest piękny a sława narodu doskonale utrzymana! Jak się dobrze rządzi Holandya i kantony szwajcarskie, wszędzie podziwiane i szanowane.
Starajmy się naśladować te piękne przykłady, miejmy siły potrzebne, starajmy się wprowadzić porządek dobry, a wszystko pójdzie wyśmienicie. Przyjaźń nasz będzie czczona, i wszyscy będą chcieli wchodzić z nami w przymierza. Sława naszego narodu wzrośnie i ustali się między wszystkiemi narodami obcemi.
W Liście Ziemianina (k. F2r): Patrzmy na drugie w Europie wolne stany i Rzeczypospolite. Anglia nie wiele się Prawami y wewnętrzną konstytucyą różni od Nas, a iak się pięknie rządzi, w iakiey się utrzymuje sławie! Hollandya, Wenecya, Szwaycary, swoię zachowuią ozdobę y konfyderacyą [sic].
Mieymy także siły, mieymy porządek, wszytko mieć będziemy, wszystko nam pomyślnie przydzie; przyiaźni i Kolligacyey Naszey nie ieden szukać zechce, y pewną a gruntowną sobie sławę u postronnych Narodow sprawiemy.
Kantecki, Stanisław Poniatowski, t. II, 1880 (s. LXXXIX) sugeruje, że Schmitt mylnie zacytował tytuł [broszury] i poprzerabiał dowolnie przytoczone z niej wyjątki. Opinia ta wydaje się nieusprawiedliwiona, bardziej prawdopodobne jest, że Schmitt miał w ręku inną, zapewne pierwszą, dziś nieznaną, redakcję Listu.
Por. Poniatowski Stanisław (I), List Ziemianina (1744, XXV, 13-14).