Karol Józef Teofil Estreicher (ur. 1827 w Krakowie – zm. 1908 w Krakowie) – syn Alojzego Rafała, twórca BIBLIOGRAFII POLSKIEJ, bibliotekarz, historyk literatury i teatru, krytyk, publicysta, jeden z założycieli Akademii Umiejętności. Po studiach uniwersyteckich (filozofia i prawo), pracował w sądownictwie w Krakowie i we Lwowie, gdzie dał się porwać pasji bibliograficznej. W 1862 został powołany przez margrabiego Aleksandra Wielopolskiego na stanowisko podbibliotekarza i adiunkta bibliografii w Szkole Głównej; w słynnym wstępnym wykładzie O bibliografii przedstawił po raz pierwszy bibliografię jako samodzielną naukę. W 1868 wrócił do Krakowa, gdzie objął dyrekcję Biblioteki Jagiellońskiej; podległą sobie instytucję uporządkował, unowocześnił i zintensyfikował gromadzenie zbiorów. Dzięki wsparciu Komisji Bibliograficznej Towarzystwa Naukowego Krakowskiego w 1869 Karol Estreicher senior przystąpił do wydawania BIBLIOGRAFII POLSKIEJ. Ożeniony ze Stefanią, córką znanego historyka, bibliofila i kolekcjonera, Ambrożego Grabowskiego.